W literaturze naukowej stosowano różne podziały na typy koni rasy huculskiej w zależności od prezentowanych przez autorów poglądów na pochodzenie tej rasy.

Starzewski wyróżniał dwa typy:

• typ pierwotny
• typ arabski

Wg Holländra można wyodrębnić cztery typy :

• norycki
• tarpan
• orientalny
• mongolski

Hackl wyróżniał trzy typy koni huculskich:

• Tarpan - Huzul.
• Bytrzec – Huzul
• Przewalski - Huzul

Cywiński wyróżniał dwa typy koni huculskich, na podstawie średnich wymiarów

• Pierwszy typ ma wymiary 137,2 – 166,7 – 17,4 wykazuje cechy konia pociągowego, który zatracił suchość tkanki i szybkość w kłusie.
• Drugi typ ma wymiary: 128 – 161 – 16,1 przejawia duży wpływ koni orientalnych, przydatny jest jako koń wierzchowy , zaprzęgowy i juczny.

Historia zorganizowanej hodowli koni rasy huculskiej w okresie międzywojennym

Powstanie Związku Hodowców Konia Huculskiego

kary ogier Wipczyj (Polan -Rodzenka

TWORZENIE HODOWLI KONI RASY HUCULSKIEJ PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ

• początki hodowli państwowej
• powstawanie hodowli terenowej

WSPÓŁCZESNY WZORZEC KONIA HUCULSKIGO

Opracowano w oparciu o analizę obecnie hodowanego w Polsce pogłowia koni huculskich. Uwzględnia on charakterystykę najczęściej występujących typów rasowych, wzorzec pokrojowy ze szczególnym uwzględnieniem podstawowych wymiarów, maści i użytkowości koni.

Głowa dość ciężka, o różnym profilu, szerokim czole, szyja średnio długa nie osadzona wysoko, tułów silny, długi , szeroki o długich i wyjątkowo dobrze wysklepionych żebrach. Kłąb niewysoki, ale wyraźnie zarysowany i dobrze umięśniony. Grzbiet długi, prosty lub nieco wklęsły, ale mocny. Zad zaokrąglony, często przebudowany.

Pierś szeroka, łopatka ustawiona stromo, nogi krótkie, kościste, bardzo mocne. Wykształcone nadgarstki, tylne z tendencją do szablastości. Stawy skokowe szerokie i mocne, sprawiające przez to wrażenie dużych. Kopyta o bardzo twardym i elastycznym rogu.

Umaszczenie przeważnie gniade i myszate, w różnych odcieniach, srokate, rzadziej kare lub bułane. U wszystkich koni powinna występować ciemna pręga ciągnąca się przez grzbiet oraz pręgowanie na łopatkach i nogach , niepożądane są odmiany. Do księgi nie będą wpisywane ogiery z ormianami oraz o umaszczeniu kasztanowatym. U klaczy dopuszcza się niewielkie odmiany.